De provinciale broedvogelgegevens zijn verzameld met behulp van een door de provincie Limburg ontwikkelde variant op de zogenaamde uitgebreide territoriumkartering.
Deze methode, de uitgebreide territoriumkartering, geldt als de algemene standaard voor broedvogelkarteringen in Nederland:
Ervaren waarnemers bezoeken een gebied gedurende het seizoen meerdere malen tijdens gunstige omstandigheden.
Daarna wordt van elke soort een kaart gemaakt waarop alle waarnemingen van het seizoen zijn verzameld.
Uit de clusters van waarnemingen wordt duidelijk waar zich territoria hebben bevonden, die afhankelijk van de standaardrichtlijnen wel of niet meetellen als broedvogel.
De door de Provincie gehanteerde methode sluit naadlos aan bij de BMP-methode van SOVON. De resultaten van beide methoden zijn dan ook zondermeer vergelijkbaar.
Vanzelfsprekend is de kwaliteit van de verkregen gegevens afhankelijk van de ervaring van de waarnemers,
het aantal bezoeken en de weersomstandigheden.
Voor de kartering is de gehele provincie opgedeeld in ruim 800 telgebieden.
Een telgebied is een deel van het buitengebied dat een onderzoeker binnen een ochtend kan inventariseren. In besloten bosgebieden zijn telgebieden ongeveer 150-250 hectare, in open landbouwgebieden ongeveer 400-800 hectare.
Tussen half maart en begin juli worden de telgebieden meermaals vanaf een uur voor zonsopgang onderzocht. Bij het vlakdekkende onderzoek worden drie bezoeken gebracht, bij SNL-karteringen in Natuurnetwerk Nederland (NNN) tenminste vier.
In de periode april/mei worden bij elke kartering één of twee nachtbezoeken gebracht aan gebieden waar rallen of nachtzwaluwen zouden kunnen voorkomen. Waarnemingen van andere nachtvogels werden wel genoteerd maar deze soorten zijn niet systematisch onderzocht.
Voor meer details over de gevolgde methode, zie: "Bronnen en literatuur".
|
Achtergrondinformatie